En Hij zag dat zij veel moeite moesten doen om het schip vooruit te krijgen, want zij hadden de wind tegen; en om streeks de vierde nachtwake kwam Hij, lopend op de zee, naar hen toe en wilde hun voorbijgaan
Markus 6:48
Wij hebben maar weinig op met geduld. Liefst willen we alles snel gedaan krijgen. Zeker als het om hulp gaat. Snelle hulp is goed, directe hulp het beste. Trage hulp is irritant. Wachten op hulp al helemaal ongewenst. We proberen te begrijpen dat het soms niet anders kan maar het liefst vermijden we wachttijd. We hebben nog zoveel te doen en willen snel dóór. Dat leggen we onszelf en anderen op. Altijd haast. Met alle stress van dien.
Die houding geeft ook problemen voor ons geloof. Dat maakt het voor ons extra lastig de geestelijke lessen van Gods Koninkrijk te leren.
Ook de discipelen in de storm op het meer van Galilea zullen het er moeilijk mee hebben gehad. Het is ook niet gering om een lange tijd de strijd aan te moeten gaan met tegenwind en machtige hoge golven. Urenlang. Dit bootje met discipelen is het beeld van de kerk van Christus. In Markus 6 vers 48 lezen we dat als Christus vanaf de hoge berg ziet dat zij zich aftobben om vooruit te komen, Hij voor hen bidt én hen te hulp komt. Maar dat komen gebeurt pas in de vierde nachtwake!
Je zou over deze tijdsaanduiding zo heen lezen. Maar juist dit tijdstip is wel van belang. Want wanneer is de vierde nachtwake? De nacht werd ingedeeld in vier stukken: van 18:00 tot 21:00, van 21:00 tot middernacht, van middernacht tot 3:00 en van 3:00 tot 6:00; dat was de vierde. Het donkerste uur van de nacht, vlak voor de morgenstond. In dat donkerste uur komt Jezus te hulp. “Te laat, Heere!” zouden wij mensen zeggen. Waarom zo laat? Waarom moeten we als kerk in deze tijd wereldwijd zoveel te verduren hebben? Wordt niet op tal van plaatsen de kerk zwaar verdrukt en vervolgd? En wat staat ons te wachten in het geestelijk klimaat ‘tolerantie’?
Christus komt. Zijn wederkomst is geen kwestie van uitstel. Hij treuzelt niet met Zijn hulp. Maar komt op tijd! Ondertussen laat Hij niet toe dat Zijn discipelen van nu boven vermogen verzocht worden (zie ook 1 Korinthe 10:13). Hij zal voor uitkomst zorgen. Iedere keer weer. En aan het einde volledig!
De vraag waar we beter mee bezig kunnen zijn is: herkennen wij Hem onderweg? Herkennen we Zijn aanwezigheid nu Hij al komend tot ons spreekt? De discipelen namelijk niet. Zijn krachtige verschijning maakte hen alleen maar bang als voor een spook. Totdat… Totdat zij Zijn stem horen: krachtig en bemoedigend. Boven het tumult uit. Hoe moet dat geklonken hebben! Heb goede moed, Ik ben het! Angst is onkruid dat ons geloof en vertrouwen verstikt. Een list van satan om ons bang te maken en vertrouwen te ontnemen in God als dingen langer duren dan wij denken of wensen.
Alleen Zijn Woord kan ons het vertrouwen geven dat Hij zich niet vergist in Zijn planning. Zijn hulp komt altijd op tijd. Hij is nabij!
Ds. G.M. Bijkerk