De laatste zondag van het kerkelijk jaar (eind november) staan we, net als in vele andere protestantse kerken in Nederland, stil bij alle mensen die overleden zijn. In de morgendiensten noemen we de namen van de gemeenteleden die in het afgelopen jaar zijn overleden.
We steken een lichtje aan voor alle overleden gemeenteleden, maar ook voor mensen uit de eigen persoonlijke kring en mensen ver weg of dichtbij, omgekomen door geweld, honger of natuurrampen. En we bidden God om troost en kracht voor hen die zonder hun geliefden verder moeten.
De mensen van voorbij
wij noemen ze hier samen.
De mensen van voorbij
wij noemen ze bij namen.
Zo vlinderen zij binnen
in woorden en in zinnen
en zijn wij even bij elkaar
aan ‘t einde van het jaar.
De mensen van voorbij
zij worden niet vergeten.
De mensen van voorbij
zijn in een ander weten.
Bij God mogen ze wonen,
daar waar geen pijn kan komen.
De mensen van voorbij
zijn in het licht, zijn vrij.
Hanna Lam (1928-1988) – De mensen van voorbij.