Het is alweer even geleden, de eerste pinksterdag. Wij kennen eerste en tweede pinksterdag in onze jaarkalender, maar we vieren nu alweer voor de 1990e keer Pinksteren (even zonder alle historische kanttekeningen daarbij én het joodse wekenfeest bestond natuurlijk al). Pinksteren, de dag waarop mensen werden aangeraakt door de Heilige Geest, waarna er een enorme beweging op gang kwam van mensen die Jezus wilde volgen.
Jezus volgen
Wat is er veel gebeurd in die tussentijd, van de geboorte van de kerk tot nu. Van een groep in de marge naar een groep die uitgroeide tot een wereldgodsdienst. En nu? Nog steeds, tegelijk komen we in Nederland als we eerlijk zijn wel steeds meer in de marge terecht. De marge, waar we vandaan kwamen. Misschien brengt dat ons dichterbij het gevoel van de vroege christenen. Jezus volgen is niet meer zo vanzelfsprekend. Het is nu meer dan ooit een keuze. Daar kan je op bevraagd worden, het kost iets, het kan spannend zijn, mensen kunnen je verbaasd aankijken. Je hebt wat uit te leggen. Dat is iets moois, dat je kan zeggen: deze weg van geloof heb ik gekozen, omdat ook ik ben aangeraakt door de Heilige Geest.
Uit dezelfde bron
Van de eerste pinksterdag tot nu, zijn mooie en zeker ook minder mooie dingen gebeurd, dat weten we allemaal. Ruzies in kerken, mensen die beschadigd zijn geraakt aan de kerk, aan mensen, aan ons. Het hoort er niet bij, en toch is het er. Het valt niet altijd mee om het goed te doen of in te zien dat we het niet goed doen. Hoe mooi dat we in de kerk meer toenadering zien. Getuige het feit dat landelijk de vrijgemaakte Kerk (GKv) en de Nederlands Gereformeerde Kerk (NGK) weer samen hun weg vervolgen, een groot historisch moment. Maar ook een heel christelijk moment van vergeving en verzoening.
Denk ook aan het samenwerken tussen lokale kerken. Noodgedwongen soms wel, vanwege financiën of te weinig mensen. Kunnen we daar ook iets moois in zien? Dat hoe verschillend we ook zijn, we allemaal Gods mensen zijn en uit dezelfde bron putten. Denk lokaal ook aan de samenwerking die er in Woerden al jarenlang is tussen kerken, tussen mensen, bij diaconale initiatieven, vieringen, jongerenwerk.
Recent vierden we zelfs dat er uit een gezamenlijk verlangen om van betekenis te zijn voor de wijk Snel en Polanen een zelfstandige geloofsgemeenschap is gegroeid, Het Baken.
Er worden op de 1990e Pinksterdag nog steeds nieuwe kerken geboren, in Woerden, in Nederland, op deze wereld. Wij wensen jullie en onszelf toe dat de Geest in ons blijft werken, ons in beweging brengt, ons met elkaar verbindt. Hoe verschillend we soms ook zijn.
Uit de kerkbladen
Deze tekst stond als een gezamenlijke bijdrage van de predikanten en kerkelijk werkers van protestants Woerden in alle kerkbladen in de weken voorafgaand aan Pinksteren. Uiteraard nodigen we iedereen van harte uit met Pinksteren een van de vele diensten mee te vieren en ons zo met elkaar te laten inspireren door de Geest. Kijk op Kerkdiensten; live en online voor alle diensten.