Uit het kerkblad van augustus 2024 – van dominee Gertjan Robbemond
Aan de vooravond van mijn World Servantsproject naar Zambia schrijf ik deze overweging. Het voelt wat vreemd omdat jullie deze woorden pas zullen lezen als ik (hopelijk gezond en wel) weer terug ben. Terugdenkend aan mijn ervaringen van voorgaande jaren zal ik ook dit jaar weer vol indrukken en verhalen zijn. Ik wil er graag wat meer op inzoomen.
Ervaring van verbinding
Voor mij zijn mijn belevenissen in Zambia niet zomaar verhalen. De weken op project zijn voor mij ervaringen van verbinding. Dit als eerste. Ik – wij als groep – komen in verbinding met mensen in een andere cultuur, andere leefwijze, met andere manieren van geloven. Dat is vreemd en in eerste instantie ook een cultuurshock. Maar al snel kan ik gaan zien hoezeer zij in verbinding met elkaar leven. Hoe gemeenschapszin en zorg voor elkaar voorop staan. Hoe gastvrijheid hoog wordt gehouden. Hoe welkom we zijn en hoe er gedeeld wordt van het weinige dat zij hebben. Geloof wordt gedeeld en de dank aan God is nooit ver weg. Hij is de Nabije en deel van hun leven.
Welkom
Ieder project ervaar ik weer dat we welkom zijn. Met zang en dans worden we begroet. De dorpsbewoners, jong en oud, maken er een feest van. We zijn zo welkom. Dat zegt vele malen meer dan het op afstand overmaken van je financiële bijdrage. Daar zijn en je leven met hen delen wordt gezien als een groots gebaar van verbinding. We worden aan elkaar geschonken en dat maakt blijvende indruk.
Het lijkt maar een druppel op een gloeiende plaat, maar de aanwezigheid van de Nederlandse jongeren in dat dorp en in die gemeenschap brengt een nieuwe spirit die doorwerkt nadat wij allang vertrokken zijn.
Minder kan meer zijn
Ik leer tijdens de weken op project zien dat minder ook meer kan zijn. Niet om de armoede die er echt wel is, te relativeren. Maar wel om er bij stil te staan dat we in ons eigen leven toch wel buitengewoon veel gemak hebben: aan spullen, winkels, techniek, voorzieningen. Noem maar op. Het roept dankbaarheid op, maar dat voelt ook ongemakkelijk. Want waarom delen we dit niet met allen in onze wereld? Het roept ook bescheidenheid op. Het mag soms ook wat minder. En tegelijk weet ik dat ik gaandeweg in de weken na thuiskomst ook weer wordt meegenomen in de dagelijkse gang. Maar de bewustwording blijft.
Dromen dromen
Onderdeel van het project is ook de ontmoeting tussen de Nederlandse en lokale jongeren. Het ligt dan voor de hand om te kijken naar alle verschillen. Maar het is ook kostbaar om te zien dat jongeren elkaar vinden in de dromen over hun leven, hun toekomst. Hoe anders hun leven ook is, zij dromen er ook van om een opleiding te volgen, een baan te vinden, relaties aan te gaan. Het is schrijnend dat de mogelijkheden voor hen dan zo beperkt zijn omdat er geen school is, omdat er geen geld is voor een opleiding. Maar ze dromen blijmoedig. En in dit licht is het goed om te bedenken dat de mogelijkheden in Nederland zo groot zijn dat dit tot keuzestress en onzekerheid leidt met alle zorgen die dat geeft. In ieder geval onderstrepen deze ontmoetingen hoe belangrijk het is om op deze afgelegen plekken te bouwen aan beter onderwijs.
Nooit te laat
Op zondag gaan we naar de kerk. Op tijd zoals Nederlanders betaamt. Maar steevast zijn wij de eersten die onder een kerkboom zit te wachten op het begin van de kerkdienst. Het kan zomaar een half uurtje later worden. Maar ook als je nog later in de kring komt dan is dat helemaal oké. Je bent nooit te laat. Je bent altijd welkom om aan te schuiven, mee te zingen in de lofzang tot God. En dat lofprijzen gebeurt ook. Niet alleen met de woorden en liederen maar het gebeurt met heel je lichaam. Dansen hoort er bij. Ook zo bewijs je God eer. Wij zijn daar als Nederlanders niet zo goed in, te stijf en te nuchter. Maar het laat mij zien dat er in enthousiasme veel samen gevierd kan worden, met ruimte voor ieders gaven en talenten. En hoe mooi is het dat je bij het samen vieren nooit te laat komt. Je bent altijd welkom.
Jij en ik, samen – kostbaar in Gods ogen
De projectweken zijn weken van samen. Samen met de groep jongeren. We groeien aan elkaar, leren elkaar kennen in de lastige dingen en de mooie kanten. Het is kostbaar om zo met al onze verschillen samen op te trekken. We zijn ook samen met de lokale gemeenschap. We spelen met de kinderen. We bouwen met de volwassenen. We komen in gesprek met jongeren en ouderen. We delen ons geloof en onze vragen. We worden aan elkaar geschonken: samen kostbaar in Gods ogen.
Dit neem ik graag mee als ik weer thuis ben en ook hier mijn weg weer ga.
De kracht van samen.
De spirit van verbinding en enthousiasme.
De ruimhartige gastvrijheid en het warme welkom.
en bovenal, je bent nooit te laat om aan te schuiven.
Wees welkom in de kring van God en mensen wie je ook bent en van waar je ook komt.