Uit het kerkblad van april 2023 – door dominee Gertjan Robbemond. In Marcus 4:35-41 staat dat Jezus en Zijn leerlingen zich op een boot bevinden tijdens een storm op het meer van Galilea. Terwijl de golven hoog werden en de wind steeds sterker werd, sliep Jezus rustig door terwijl de leerlingen angstig waren en bang waren dat ze zouden omkomen. Daarom maakten ze Jezus wakker. Vervolgens zei Jezus tegen de wind en het water: “Houd op! Wees stil!”. Plotseling werd het rustig en de leerlingen waren verbaasd en vroegen zich af wie Jezus werkelijk was.
Ik vind dit een heel bijzonder Bijbelverhaal. Het roept allerlei vragen bij me op: waarom vond Jezus de reactie van de leerlingen verkeerd? Welk beeld van Jezus hadden de leerlingen voor en na deze gebeurtenis? Wat zou er zijn gebeurd als de leerlingen Jezus niet hadden wakker gemaakt? Wat is er met die andere boten gebeurd? Maar vooral: wat kunnen we met dit Bijbelgedeelte vandaag de dag?
Laten we ons eens richten op de angst die de leerlingen voelden tijdens de storm. Kun je je het voorstellen dat je zelf op de boot zat? Omringd door hoge golven terwijl de wind hard in je gezicht blaast? Zou je het zelf durven om in de boot te stappen? Sommige leerlingen hadden de nodige ervaring met varen, maar blijkbaar hadden ze dit nog niet eerder meegemaakt. Kun je die angst en onzekerheid ervaren?
En dan… kun je je dan richten op Jezus? Die daar rustig ligt te slapen. Hij lijkt niet bang of gestrest te zijn, maar rustig. Wat is Zijn geheim en hoe kan hij zo kalm blijven te midden van de storm? Natuurlijk: Hij was zo moe van de hele dag onderwijs geven. Maar ook toen Hij wakker werd
bleef Jezus rustig. Hij wist dat het in orde zou komen. Dat er niets was om bang voor te zijn. Hij had het vertrouwen in dat God hen zou beschermen.
Hoe zou dat vertrouwen voelen? Zouden we net zo rustig kunnen blijven als Jezus? Te midden van de stormen in onze levens? Zijn we in staat om onze angsten los te laten en ons over te geven aan Hem?
Persoonlijk vind ik dat nog niet zo makkelijk. Ik houd graag zelf de touwtjes in handen en probeer dingen zelf op te lossen. Daar is natuurlijk niets mis mee. Alleen is het zo dat in het leven je niet alles in de hand hebt. De vraag is dan hoe we daarmee omgaan. Dit Bijbelgedeelte motiveert mij om naar Jezus te kijken. En te weten: zelfs als het stormt in mijn leven, dan weet ik dat Jezus er is. En misschien merk ik het niet gelijk, maar moet ik – net als de leerlingen – alleen maar naar Jezus toe. Niet vanuit ongeloof en angst, maar vanuit vertrouwen. Vertrouwen dat Hij er is. Misschien kunnen de woorden die Jezus spreekt ons dan ook helpen. Jezus zei tegen de storm en wind: “Houd op! Wees stil!” Wat zou er gebeuren als ik dat ook tegen de stormen en angsten in mijn eigen leven zou zeggen? Zou daarmee alles opgelost zijn? Dat zou denk ik te makkelijk zijn. En dit gedeelte laat volgens mij juist zien dat we als gelovigen niet immuun zijn voor stormen in het leven. Maar dat Jezus dus wel onze bron van kracht en hoop is. Zo mogen Jezus’ woorden in deze 40-dagentijd een mooie oefening zijn om dichter met Hem te leven. Om naar Hem toe te gaan. En samen met Hem in de storm zijn. En wie weet gebeurt er dan een wonder…
En dan nog even over de leerlingen. Waarom waren zij zo verbaasd over wat Jezus deed? Dat de storm ging liggen? Blijkbaar hadden ze niet verwacht dat Jezus zo’n grote macht zou hebben over de natuur. Logisch ook, want dat heeft alleen God. Maar ze ontdekken dat Jezus anders was dan ze hadden verwacht. Misschien is een storm in je leven wel de uitgelezen kans om iets nieuws over Jezus te leren. En ontdek je net als de leerlingen dat Jezus meer en/of anders is dan je had verwacht… Durf jij in deze veertigdagentijd in de boot te stappen? En weet dan… als er een storm komt, Jezus zit bij je in de boot.