Houdt de gastvrijheid in ere, want zo hebben sommigen zonder het te weten engelen ontvangen. Hebreeën 13:2
Wij hebben enkele vakantievrienden. Best bijzonder eigenlijk. Mensen die we ontmoet hebben tijdens een campingvakantie in Frankrijk. We raakten aan de praat, dronken koffie met lokale lekkernijen en nu? Nu doen we dat nog steeds: 1-2x per jaar zoeken we elkaar op. Gewoon omdat het toen op vakantie bijzonder klikte. Bijzonder hoe dat meestal begint, een eenvoudig praatje over werk of kinderen en als snel met een stukje Hollandse gastvrijheid. Kop koffie met wat lekkers voor de tent drinken. Het kan bij één zo’n ontmoeting blijven, het kunnen er meer worden, maar de agenda ligt helemaal open, het is immers vakantie.
Soms zou ik willen dat de stad waar je in woont en leeft ook zo’n camping is. Beetje idealistisch wellicht, maar die gastvrijheid laat je zomaar nieuwe mensen ontdekken, die van gast in je leven later worden tot gastheren, waar je zelf ook nog eens als gast (terug)komt. Op de website van onze kerk staat dat “De Gereformeerde Kerk Woerden – Zegveld een gastvrije en inspirerende gemeente wil zijn waar iedereen welkom is en waar iedereen zich welkom voelt. Gelovige, zoeker en twijfelaar, jong en oud.” Gastvrijheid vinden wij – ook met elkaar als kerk – dus heel belangrijk. Een wezenskenmerk.
Ik ben hier gezien!
Maar zeg nou eerlijk: wie wil dat nou niet in zijn of haar visitekaartje zetten? En helemaal als kerk. Leuk is het om als predikant te merken, dat we hier geregeld ook in slagen. Ik spreek geregeld ook nieuwe leden en dan vraag ik naar het beeld van onze kerkgemeenschap. Vaak was de eerste ontmoeting positief en warm :“Iemand wees mij mijn plaats in de kerk om te zitten; reikte me een liedboek aan; vroeg me koffie te blijven drinken of gaf informatie over de gemeente, omdat ik nieuw was.” De ervaring, die men op doet: Ik ben hier gezien!
Want ergens te gast zijn, is ook een bevreemdende ervaring. Hoe gaat het er hier aan toe?
Zou ik mij hier thuis kunnen voelen? Wat zijn de gebruiken? Als er dan een poging wordt gedaan je hetzelfde te laten ervaren als de andere aanwezigen, dan voel je je niet alleen gezien maar ook op gelijke waarde geplaatst. En dat blijft ook bij deze nieuwe bezoekers hangen. Geen hijgerige poging ‘zieltjes te winnen’, maar openheid rond deze vorm van gemeente-zijn en welkom heten in de kring. En in de ander kunnen we, juist ook op geloofsgebied, als we het (willen) zien, ook meer van God zelf ontdekken.
Menselijk en bijbels
Gastvrijheid. Een heel menselijk begrip. Maar gastvrijheid is vooral een Bijbels begrip.
De schrijver van de Hebreeënbrief heeft ongetwijfeld hierbij moeten denken aan het bekende verhaal van Abraham, waar Abraham drie mannen op bezoek krijgt. Mensen van Godswege (Genesis 18), engelen van de Heer. Abraham (en vooral Sara!) sloven zich uit voor hun gasten. Zonder het te weten, kijkt Abraham in het gelaat van de Eeuwige, die hem opzoekt. Maar pas nadat de tijd en ruimte er is elkaar rond de maaltijd te ontmoeten. Zoals bij Abraham en zoals bij de mensen die zonder het te weten met Jezus naar Emmaüs (Lukas 24) liepen. In een gastvrij onthaal ontdekken zij de aanwezigheid van de Heer zelf.
De gast wordt zelf de gastheer. Zo kan in gastvrije ontmoetingen zomaar iets van Godswege oplichten. Dat kan vooraf niet worden geregisseerd, dat mag ontstaan. En in die vrije ruimte kun je ontvangen wat ons van godswege gegeven wil worden: die ander als een geschenk. Een engel op je weg. Een verrijking van je bestaan. Of van het bestaan van die ander.
Ik wens je ontmoetingen
Ik wens u dan ook deze komende vakantietijd bijzondere en gezegende ontmoetingen toe, met de ander en met de Eeuwige, ver weg of juist in de eigen straat.
dominee Joost Schelling
PS En mocht u inderdaad zulke engelen op uw reis ontmoet hebben, vertel het dan ook verder.